O polityce zrównoważoności wyznaczonej przez EEAC, w kontekście ostatnich pięciu lat

Tim O’Riordan

Abstrakt

Wyznaczanie kierunku polityki dla kolejnych trzech pokoleń jest zadaniem trudnym. Społeczeństwa lubią wprawdzie futurologiczne refleksje, ale nie posiadają skutecznych instytucji zdolnych przeprowadzić długoterminowe przygotowania. Jeśli zagłębimy się w zrównoważoność, zadanie okazuje się niewykonalne.  Zrównoważoność stawia wymagania. Wymaga od nas funkcjonowania jedynie w ramach granic naturalnej tolerancji przyrody i docenienia wartości procesów zachodzących w ekosystemie. Nie posiadamy jednak podstaw naukowych ani kompetencji by wypełnić te postulaty. Jednocześnie będziemy musieli dostrzegać prawa sprawiedliwości społecznej  jeżeli mamy tworzyć społeczeństwo, które troszczy się o innych i o planetę. Ponieważ nie jesteśmy zbyt dobrzy w zapewnieniu sprawiedliwości teraz, to ten cel  także wzbudza zastrzeżenia.

Artykuł  podejmuje wszystkie te zagadnienia. Sugeruję, że potrzebujemy wizji zrównoważonej ekonomii i zrównoważonego społeczeństwa, aby stworzyć procedury oceny politycznej, która umożliwi rządom i wyborcom planowanie działań z dużym wyprzedzeniem. To umożliwi odrodzenie cnoty i odpowiedzialności, zarówno po stronie obywateli, jak i rządów.

Żyjemy w czasach o niespotykanych wyzwaniach. Globalizacja ogranicza możliwości działań podejmowanych przez poszczególne kraje w sytuacji, gdy to lokalne rozwiązania są bardziej sensowne i efektywne. Także zarządzanie UE będzie bardzo trudne w sytuacji, gdy poziom i szybkość rozwoju jest tak zróżnicowana pomiędzy poszczególnymi członkami, a widmo recesji ostudza optymizm.

Ale nie możemy zrezygnować z konieczności zrównoważonego planowania przyszłości, nawet wobec trudnych wyzwań. Artykuł wskazuje na pewne możliwości osiągnięcia postępu, zarazem przyznając, że ryzyko może być zbyt wysokie.