Analiza uwarunkowań małżeństw zawieranych przez dzieci i powiązanych polityk w Indonezji: kwestia zrównoważonego rozwoju

Małżeństwa zawierane przez dzieci są powszechnym problemem społecznym w krajach rozwijających się, w tym w Indonezji, choć ich wprowadzanie zostało zakazane we wszystkich regionach kraju. Zmiana prawa małżeńskiego, która podnosi dolną granicę wieku dla małżeństw dzieci, oraz wdrożenie polityki ochrony dzieci nie gwarantuje uniknięcia praktyki małżeństw dzieci. Celem badawczym niniejszego opracowania jest analiza sukcesu czynników i skuteczności wdrażania polityk dotyczących postępowania z praktyką małżeństw dzieci w kontekście osiągania zrównoważonych celów w Indonezji. Zbieranie danych przeprowadzono z zastosowaniem podejścia profilowego, wykorzystując dane z Narodowej Agencji Planowania Rozwoju z lat 2016-2019, przegląd literatury i inwentaryzację badań naukowych. Ponadto skuteczność realizacji polityki oceniono za pomocą analizy czynników zaangażowania politycznego i zdolności rządu. Wyniki pokazały, że skuteczność wdrażania polityki na podstawie czynnika zaangażowania politycznego została dokonana poprzez integrację celów SDGs z krajową strategią zapobiegania małżeństwom dzieci, egzekwowanie głównych zmian polityki, mapowania regionalnych trendów problemowych i przyczyn źródłowych, mapowania polityk pochodnych na poziomie regionalnym wydanych przed zmianami głównej rewizji polityki, harmonizacja i synchronizacja różnych polityk poprzez polityki dotyczące instrumentów pochodnych oraz planowanie i rozwój na poziomie regionalnym i wsi. Na dopasowanie czynnika zdolności wdrożeniowej polityki wskazuje zbieżność instytucjonalna i synergia różnych stron, w tym uczenie się na bazie różnych dobrych praktykach w regionach. Oparty na matrycy kontyngencji model stosowania polityki w odniesieniu do praktyki zawierania małżeństw dzieci będzie skuteczny, jeśli będzie wykorzystywał model progresywny.