Rozwój zrównoważony a polityczny poziom definiowania natury
Jacek Leszek Łapiński
Wydział Matematyczno-Przyrodniczy, Katedra Ekologii Człowieka, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Ul. Konstantynów 1H, 20-708 Lublin, Poland (Polska)
Abstrakt
Polityczne spojrzenie na przyrodę to próba określenia zakresu społecznej ingerencji w świat natury, a ściślej odpowiedzi na pytanie do jakiego stopnia przyroda może być traktowana jako rzeczywistość niezależna od człowieka. Główne czynniki, które determinują polityczny sposób definiowania natury to: idea przetrwania ekologicznego oraz idea technizacji i modernizacji społeczeństwa. Ich efektem są: zniszczenie harmonii pomiędzy człowiekiem a przyrodą, ograniczenie zaufania rekompensowane rozrostem różnorodnych systemów technicznej kontroli, promowanie ekspertów-biuroktatów stosujących jako narzędzie zarządzania grę strategiczną.
W ujęciu politycznym przyroda jest produktem społecznym. Jej obraz to wynik gry strategicznej prowadzonej przez człowieka zarówno w sferze przyrody jak i społeczeństwa. W tej grze coraz mniej liczy się dobro człowieka czy przyrody. Priorytet ma wygrana eksperta-biurokraty bądź polityka (np. realizacja projektu technologicznego, utrzymanie władzy itp.). Sposób dojścia do wygranej opiera się o strategię kalkulowanego ryzyka. To strategia obca i niezgodna z założeniami rozwoju zrównoważonego.
Słowa kluczowe:
ekorozwój, przyroda, zarządzanie, technika, przetrwanie, cywilizacjaBibliografia
BECK U., Społeczeństwo ryzyka. W drodze do innej nowoczesności, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2002.
Google Scholar
BÖHME G., Filozofia i estetyka przyrody w dobie kryzysu środowiska naturalnego, Oficyna Naukowa, Warszawa 2002.
Google Scholar
BRATKOWSKI S., BRATKOWSKI A., Gra o jutro, PIW, Warszawa 1970.
Google Scholar
CROZIER M., Biurokracja. Anatomia zjawiska, PWE, Warszawa 1967.
Google Scholar
CROZIER M., FREIDBERG E., Człowiek i system. Ograniczenia działania zespołowego, PWE, Warszawa 1982.
Google Scholar
GAŁKOWSKI J. W., 1992, Człowiek - przyroda - wartości, w: Humanizm Ekologiczny, vol. 1, s. 41-50.
Google Scholar
HALLOWELL J. H., Moralne podstawy demokracji, PWN, Warszawa 1993.
Google Scholar
JANNE H., Technika a system społeczny. Socjologia techniki, w: red. Siciński A., Technika a społeczeństwo. Antologia, t. 2, PIW Warszawa 1974, s. 7-39.
Google Scholar
ŁAPIŃSKI J, Człowiek techniczny na tle współczesnej cywilizacji. Polityczne i moralne pole relacji, w: red. Latawiec A., Bugajak G., Między filozofią przyrody a ekofilozofią, red. Latawiec A., Bugajak G., Wydawnictwo UKSW, Warszawa 1999, s. 207-226.
Google Scholar
MOLTMANN J., Bóg w stworzeniu, Znak, Kraków 1995.
Google Scholar
SUTOR B., Etyka polityczna. Ujęcie całościowe na gruncie chrześcijańskiej nauki społecznej, Wydawnictwo Fundacji ATK „Kontrast”, Warszawa 1994.
Google Scholar
SIMON Y. R., Filozofia rządu demokratyc¬nego, Wydawnictwo ARKA, Kraków 1993.
Google Scholar
STONER J. A. F., WANKEL Ch., Kierowanie, PWE, Warszawa 1992.
Google Scholar
von MISES L., Planowany chaos, Instytut Liberalno-Konserwatywny, Lublin 1995.
Google Scholar
ZIĘBA S., Perspektywy ekologii człowieka, Wydawnictwo KUL, Lublin 2008.
Google Scholar
Autorzy
Jacek Leszek ŁapińskiWydział Matematyczno-Przyrodniczy, Katedra Ekologii Człowieka, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Ul. Konstantynów 1H, 20-708 Lublin, Poland Polska
Statystyki
Abstract views: 8PDF downloads: 0
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
