Wprowadzanie rozwoju zrównoważonego a postawy wobec środowiska naturalnego w międzynarodowych badaniach porównawczych

Praktyczna realizacja rozwoju zrównoważonego zależy nie tylko od przyjmowanych strategii, ale także od codziennych wyborów dokonywanych przez każdego człowieka. To, jak się zachowujemy, co kupujemy, czy też z czego skłonni jesteśmy zrezygnować – przekłada się na zmiany globalnego zużycia surowców i nośników energii. Dlatego badanie postaw ludzkich i czynników je warunkujących jest istotnym wskaźnikiem realnych możliwości wprowadzania rozwoju zrównoważonego.

W badaniach postawiono następujące dwie główne hipotezy: (1) deklaracje zachowań proekologicznych, zachowania proekologiczne oraz obawy związane z zagrożeniami ekologicznymi są zależne od cech społeczno- demograficznych (płci, wieku, wykształcenia, statusu zawodowego, orientacji politycznej i wielkości miejscowości zamieszkania), (2) deklaracje zachowań proekologicznych, zachowania proekologiczne oraz obawy związane z zagrożeniami ekologicznymi są zróżnicowane międzynarodowo. Hipotezy przetestowano na danych ISSP Environment III z 2010 r. Pierwsza z postawionych hipotez została w przeważającym zakresie potwierdzona (tylko płeć okazała się nie mieć wpływu na poziom deklaracji zachowań proekologicznych). W pełni potwierdzona została druga hipoteza. Krajami o najwyższych wskaźnikach zarówno deklaracji, jak też zachowań proekologicznych są: Szwajcaria, Korea Południowa, Tajwan, Dania i Niemcy. W tej klasyfikacji ostatnie miejsca zajmują zaś: Łotwa, Bułgaria, Rosja, Słowacja i Izrael. Wysoki poziom zagrożenia ekologicznego występuje najczęściej wśród mieszkańców Chile, Turcji, Argentyny, Chorwacji i Rosji.