Theory of sustainable development and social practice

Autor wskazuje, że nadzieje związane z globalizacją, która miała doprowadzić także do przezwyciężenia skutków kryzysu ekologicznego, nie spełniły się. Taki stan rzeczy wiąże z faktem, że współcześnie największy wpływ na funkcjonowanie ziemskiego ekosystemu ma sam człowiek egzystujący równoległe w dwóch środowiskach: społecznym i kulturowym. Zdaniem autora wszystkie zjawiska kryzysowe mają zasięg globalny, a ponadto obejmują oba środowiska, w których funkcjonuje człowiek. Dlatego każdy kryzys, w tym i ekologiczny, jest dotkliwie odczuwalny zwłaszcza przez ludzi. Społeczności ludzkie potrafiły funkcjonować w każdym środowisku, jeśli były w stanie przyjąć i realizować jakąś postać zasady zrównoważonego rozwoju, która obejmowała zarazem funkcjonowanie antroposfery i biosfery. Społeczności, które tego nie potrafiły, upadały a nawet ginęły. Autor w konkluzji stwierdza, że również obecnie istnieje taki wymóg, a zatem propagowana współcześnie zasada zrównoważonego rozwoju jest konsekwencją doświadczeń historycznych naszego gatunku i najlepszą drogą dla zapewnienia optymalnych warunków rozwoju zarówno dla ludzkości jak i środowiska naturalnego.

Słowa kluczowe:

ekorozwój, zrównoważony rozwój, antroposfera, biosfera, kryzys ekologiczny, bezpieczeństwo, strategie pokonywania kryzysu

Bibliografia

ARENDT H., O rewolucji, X, Kraków 1991.

DORST J., Siły życia, PIW, Warszawa 1987.

EPIKUR, Listy, maksymy i sentencje, De Agostini, Warszawa 2003.

GOODIN R.E., Green Political Theory, Polity, Cambridge 1992.

JONAS H., Zasada odpowiedzialności. Etyka dla cywilizacji technologicznej, Platan, Kraków 1996.

KOZŁOWSKI S., Ekorozwój. Wyzwanie XXI wieku, PWN, Warszawa 2000.

KRÓL M., Filozofia polityczna, Znak, Kraków 2008.

KUBIAK A., Twarz wroga, Próba fenomenologii protagonizmu, Uniwersytet Rzeszowski, Rzeszów 2008.

MIKIEWICZ P., Przyczyny globalnego kryzysu ekologicznego według krytyków współczesnej globalizacji, in: Państwa – regiony – świat w kształtującej się rzeczywistości globalnej, eds. Kamińska K., Mrozowska S., Piwnicki G., Uniwersytet Gdański, Gdańsk 2009, p. 476-481.

MORIN E., Les sept savoirs nécessaires à l’éducation du futur, UNESCO, Paris 1999.

NISBET R., Przesądy. Słownik filozoficzny, Aletheia, Warszawa 1998.

PAWŁOWSKI L. 2011, Rola monitoringu środowiska w realizacji zrównoważonego rozwoju, in: Annual Set The Environmental Protection/Rocznik Ochrony Środowiska, vol. 13, p. 333-345.

PIĄTEK Z., 2011, Czy społeczeństwo ‘opętane ekologią’ stanowi zagrożenie ludzkiej wolności i demokracji?, in: Problemy Ekorozwoju/Problems of Sustainable Development, vol. 6, no 1, p. 83-94.

RIDLEY M., O pochodzeniu cnoty, Rebis, Poznań 2000.

ROTKIEWICZ M., 2010, Człowiek człowiekowi człowiekiem – rozmowa z prof. Dawidem Livingstonem Smithem, in: Polityka, no 19, p. 65-66.

UN, The Millennium Development Goals Report, http://www.un.org/millenniumgoals/11_MDG%20Report_EN.pdf (15.12.2012).

WALLERSTEIN I., Utopistics: Or Historical Choices of the Twenty-First Century, New Press, New York 1998.

WCED, Our Common Future, Oxford University Press, New York 1987.

ZDANOWSKA M., 2012, Pożegnanie z ekologią?, in: Znak, no 2 (681), p. 6-9.

Konstańczak, S. (2014). Teoria zrównoważonego rozwoju a praktyka społeczna. Problemy Ekorozwoju , 9(1), 37–46. Pobrano z https://ph.pollub.pl/index.php/preko/article/view/4890

##plugins.generic.usageStats.downloads##

##plugins.generic.usageStats.noStats##

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##

Numer Tom 9 Nr 1 (2014)

Archiwum

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Authors

Abstrakt

Słowa kluczowe:

Bibliografia

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Licencja

##plugins.generic.usageStats.downloads##