Rozwój odpowiedzialny i rozwój trwały
Wiesław Sztumski
Silesian University, Katowice, Poland (Polska)
Abstrakt
W artykule analizuje się dwa współczesne modele rozwoju społecznego i gospodarczego – rozwoju odpowiedzialnego i rozwoju trwałego. Rozważania o istocie modelu rozwoju odpowiedzialnego poprzedzone są refleksjami nad odpowiedzialnością w teraźniejszym kontekście społecznym i ekonomicznym. Z różnych przyczyn subiektywnych i obiektywnych nieodpowiedzialność coraz bardziej przeważa nad odpowiedzialnością, a odpowiedzialność staje się anonimowa i fikcyjna. Dlatego rośnie tendencja do zachowania się i działania bezkarnego. Jedną z form rozwoju odpowiedzialnego jest tzw. wzrost inteligentny. Przede wszystkim powinni go realizować ludzie odpowiednio wykształceni i mądrzy. Niestety, w świecie jest coraz więcej głupich. Model rozwoju trwałego budzi wątpliwości od początku. Prawie wszyscy krytykują go lub odnoszą się do niego z niedowierzaniem. Tylko optymiści widzą w nim jedyną szansę na przetrwanie ludzkości. Wybór między rozwojem odpowiedzialnym a trwałym jest trudny, ponieważ każdy z nich jest wadliwy. Być może, dobrze byłoby z tych dwóch modeli stworzyć jeden w postaci ich syntezy. Z pewnością jest to wyzwanie trudne, ale wykonalne.
Słowa kluczowe:
rozwój odpowiedzialny, rozwój trwały, rozwój zrównoważony, odpowiedzialność, trwałość, równowaga, asymetriaBibliografia
BOSTROM N., 2014, Superintelligence: Path, Dangers, Strategies, Oxford Univ. Press.
Google Scholar
CARNAU P., 2011, Nachhaltigkeitsethik – Normativer Gestaltungsansatz für eine global zukunftsfähige Entwicklung in Theorie und Praxis, Rainer Hampe Verlag, München, p. 14.
Google Scholar
CIPPOLA C. M., 1987, The Basic Laws Of Human Stupidity, in: Whole Earth Review, Spring.
Google Scholar
CONNOR S., 2012, Human intelligence peaked thousands of years ago and we've been on an intellectual and emotional decline, in: The Independent, 12.11.2012.
Google Scholar
FREUND R., 2017, Das Kapital in den Köpfen, in: working@office04, p. 32-33.
Google Scholar
HARDTKE A., PREHN M., 2001, Perspektiven der Nachhaltigkeit – Vom Leitbild zur Erfolgsstrategie, Gabler, Wiesbaden.
Google Scholar
HAUFF V., 1987, Unsere gemeinsame Zukunft – Der Brundtland-Bericht der Weltkommission für Umwelt und Entwicklung, Eggenkamp, Greven.
Google Scholar
KURZWEIL R., 2014, Menschheit 2.0: Die Singularität naht, Lola Books, Berlin.
Google Scholar
Nachhaltige Landwirtschaft: Staatssektretär Rabius sieht Schleswig Holstein auf Gutem Weg, in: Hallo ‘Hollstein‘, Nachrichten und Themen von der Ostseeküste, 29. Oktober 2010.
Google Scholar
10. PATT A., 2013, Der Sinn der Nachaltigkeit, in: ETH Sustainability Blog, October.
Google Scholar
11. PIEŃKOWSKI A., 1998, Wiek Ziemi, in: Wiedza i Życie, No 4.
Google Scholar
112. PUFE I., 2014, Was ist Nachhaltigkeit? Dimensionen und Chancen, in: Bundeszentrale für politische Bildung. Aus Politik und Zeitgeschichte – Nachhaltigkeit, 64, p. 6.
Google Scholar
13. RÓŻANOWSKI K.,2007, Sztuczna inteligencja: Rozwój, szanse i zagrożenia, in: Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Informatyki w Warszawie, z. 2.
Google Scholar
114. SOWA A., 2015, Menschheit 3.0. Internet der Dinge. Oder: die Welt ohne Menschheit, 06.06.2015, https://wszystkoconajwazniejsze.pl/aleksandra-sowa-menschheit-3-0-internet-der-dinge-oder-die-welt-ohne-menschen (06.06.2017).
Google Scholar
15. SZTUMSKI W., 2009, The Mythology of Sustainable Development, in: Problemy Ekorozwoju/ Problems of Sustainable Development, Vol. 4, No 2.
Google Scholar
16. SZTUMSKI W., 2012, Erozja odpowiedzialności, in: Sprawy Nauki, No. 2.
Google Scholar
17. SZTUMSKI W., 2013, Od homo rationalis do homo prodigus, in: Sprawy Nauki.
Google Scholar
18. SZTUMSKI W., 2015, Marnotrawstwo intelektualne, in: Sprawy Nauki, No 8-9.
Google Scholar
119. WULLEWEBER K., 2000, Was die Sprache über Nachhaltigkeit verrät, in: Politische Ökologie, No 63/64, Januar, p. 23.
Google Scholar
Autorzy
Wiesław SztumskiSilesian University, Katowice, Poland Polska
Statystyki
Abstract views: 16PDF downloads: 7
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
