Zrównoważony rozwój krajów azjatyckich – podejście wskaźnikowe

W opracowaniu poruszona została problematyka odnosząca się do koncepcji zrównoważonego rozwoju w krajach azjatyckich w latach 2002-2015. W ramach wprowadzenia nawiązano do zachodzących przemian, które są udziałem większości krajów Azji, uwzględniających ich zróżnicowanie i kontrasty. Ponadto wyszczególniono cele, które umożliwiają implementację koncepcji zrównoważonego rozwoju w regionie Azji i Pacyfiku. W kolejnej części artykułu scharakteryzowano wskaźniki zrównoważonego rozwoju wybrane do analizy, obejmujące wszystkie kluczowe obszary, tj. społeczny, ekonomiczny, środowiskowy, przestrzenny, instytucjonalno-polityczny. Zastosowaną metodą badawczą był syntetyczny miernik rozwoju (SMR), dane do obliczeń pozyskane zostały ze źródeł Banku Światowego. Najważniejszą część opracowania stanowią wyniki badań, pokazujące pozycję poszczególnych krajów względem poziomu implementacji koncepcji zrównoważonego rozwoju w badanych latach. W ramach wniosków można stwierdzić, że sytuacja krajów azjatyckich względem rozwoju zrównoważonego wymaga poprawy. Zauważalny jest natomiast sukcesywny progres, będąca udziałem większości krajów. W grupie krajów, które wypadły najkorzystniej znalazły się: Singapur, Japonia, Korea Południowa, Katar, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Malezja. Najmniej korzystnie sytuacja przedstawia się w Jemenie, Iraku, Birmie, Uzbekistanie, Kambodży, Omanie, Iranie.