Teoria wartości w ekonomii rozwoju zrównoważonego

Historycznie, teoria wartości opierała się na obiektywistycznym podejściu, gdzie wartość dobra powstaje poprzez zaangażowanie prywatnych środków produkcji, ze szczególną rolą pracy lub też subiektywistycznym podejściu, gdzie wartość jest zjawiskiem o subiektywnym charakterze i zależna jest od użyteczności krańcowej podmiotu gospodarującego. Neoklasyczna rewolucja zastąpiła niejasną teorię wartości teorią ceny, rzeczywistość gospodarcza i oczekiwania konsumentów doprowadziły do sytuacji, w której obniżanie ceny dóbr kosztem środowiska, stało się powszechnie przyjętym sposobem działania. Przez długi okres teoria wartości w ekonomii nie stanowiła obszaru rozważań, zarówno w znaczeniu wartości ekonomicznej, jak i moralnej. Przyjęto, że subiektywny charakter zjawiska wartości czyni analizę wartości nieuchwytną dla narzędzi ekonomii. Jednocześnie dobra środowiskowe uznawane były za tzw. wolne, występujące w nieograniczonych ilościach. Te założenia przyczyniły się do rozwoju gospodarki będącej antytezą ekonomii rozwoju zrównoważonego, nadmiernie eksploatującej środowisko, a pośrednio również społeczeństwo. Założenia rozwoju zrównoważonego otwierają na nowo przestrzeń do interpretacji teorii wartości i implikują zmianę podejścia do elementu środowiskowego, którego nie można rozumieć już w znaczeniu dobra wolnego, i który narzuca obiektywne rozumienie wartości, która w procesie produkcji może zostać zachowana lub utracona.