DIAGNOSTYKA DOKŁADNOŚCI WSKAZAŃ MULTIMETRÓW CYFROWYCH
Roman Tabisz
rtabisz@prz.edu.plPolitechnika Rzeszowska, Zakład Metrologii i Systemów Diagnostycznych, Laboratorium Badań i Kalibracji „LABBiKAL” (Polska)
Abstrakt
Opisano sposoby obliczania błędu maksymalnego dopuszczalnego (BMD) oraz jego dwóch składowych: multiplikatywnej (BDmul) i addytywnej(BDadd). Wyjaśniono zasady diagnostyki dokładności wskazań multimetrów. Zaproponowano wykorzystanie wyników wzorcowania do wyznaczania funkcji korekcyjnej umożliwiającej redukowanie błędów systematycznych. Potwierdzono wynikami badań eksperymentalnych możliwość obliczania metodą typu B niepewności wyników pomiarów uzyskanych po korekcji błędów systematycznych, na podstawie tylko składowej addytywnej (BDadd).
Słowa kluczowe:
błąd maksymalny dopuszczalny, wzorcowanie, diagnostyka dokładności, korekcja błędu systematycznegoBibliografia
Tabisz R.A.: Walidacja przemysłowych procesów pomiarowych. Monografia. Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów, 2013.
Google Scholar
JCGM 200:2008 International vocabulary of metrology.
Google Scholar
JCGM 100:2008 Evaluation of Measurement data-Guide to the expression of uncertainty in measurement.
Google Scholar
Autorzy
Roman Tabiszrtabisz@prz.edu.pl
Politechnika Rzeszowska, Zakład Metrologii i Systemów Diagnostycznych, Laboratorium Badań i Kalibracji „LABBiKAL” Polska
Statystyki
Abstract views: 186PDF downloads: 134
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
