Rola społeczności lokalnych w dyskursie kontrowersyjnego dziedzictwa Norwegii i Estonii

Niniejszy rozdział analizuje zmiany paradygmatu w dyskursie o miejscach dziedzictwa związanych z tragicznymi historiami osobistymi, wspomnieniami i pozostałościami, podkreślając rolę społeczności lokalnych w przeformułowaniu kontrowersyjnego dziedzictwa w Norwegii i Estonii. Choć historie te pochodzą z różnych kultur i miejsc, wszystkie obracają się wokół pytania o to, jak podchodzimy do najdelikatniejszych strun w ludzkim umyśle: przekonań, smutków i godności. Omawiane miejsca są "gospodarzami" tragedii z minionego wieku. Wśród środowisk zajmujących się dziedzictwem, państw i ekspertów toczyły się intensywne debaty na temat wartości i losu tych obszarów. Oprócz kilku kwestii historycznych, politycznych i społeczno-ekonomicznych, brano pod uwagę rany osobiste. Pierwszy przypadek opisuje inicjatywy społeczności zajmujących się dziedzictwem kulturowym mające na celu rozpoznanie i uznanie wartości spornego dziedzictwa z okresu zimnej wojny: Bazy Marynarki Wojennej Suurpea zbudowanej podczas okupacji sowieckiej oraz deportacji na wybrzeżach Estonii. Drugi przypadek dotyczy początkowego wyburzenia, a następnie uznania miejsc pochówku Saamów i świętych krajobrazów w arktycznej Norwegii, przywracając prawa do dziedzictwa Saamów. Przypadki te podkreślają znaczenie inkluzywności w radzeniu sobie z konfliktami historycznymi, co wiąże się z pojednaniem i przywróceniem godności dziedzictwu i zainteresowanym społecznościom. Autorzy opierają się na holistycznej koncepcji dziedzictwa kulturowego. Duch wspólnoty i poczucie miejsca są podstawowymi wskaźnikami lokalnego charakteru. Autorzy pokazują korzyści płynące z podejścia skoncentrowanego na ludziach w stosunku do dziedzictwa jako podstawy transformacyjnej zmiany w ochronie dziedzictwa. Stanowiska autorów nie są czysto akademickie, gdyż byli oni zaangażowani w definiowanie i ochronę dziedzictwa kulturowego na omawianych obszarach.