Kongres w Atenach w 1931 roku: metodologiczny i techniczny wkład w ochronę dziedzictwa architektonicznego i środowiskowego

Rosa Anna Genovese

Abstrakt

Obrady Pierwszego Międzynarodowego Kongresu Architektów i Techników Zabytków, który odbył się w Atenach w dniach 21-30 października 1931 roku, zostały opublikowane w tomie zatytułowanym La Conservation des Monuments d'art et d'histoire // Konserwacja Zabytków Artystycznych i Historycznych; tomie, który stanowi fundamentalny dokument poszerzający wiedzę na temat różnych aspektów konserwacji i restauracji w Europie w okresie między dwiema wojnami światowymi (1918-1940). W związku z tym wydaje się stosowne ponowne przeanalizowanie głównych wystąpień wybitnych europejskich uczonych, również w celu uzyskania użytecznych wskazówek dla prowadzenia konserwacji, która dziś, bardziej niż kiedykolwiek, jest potrzebna dla ochrony dziedzictwa architektonicznego i środowiskowego.

Po pierwsze, należy przypomnieć, że Kongres Ateński stanowi ważną inicjatywę proeuropejską; był on w istocie promowany przez Międzynarodowe Biuro Muzealne "Międzynarodowego Instytutu Współpracy Intelektualnej", organu należącego do "Międzynarodowej Ligi Narodów", której Zgromadzeniu przedłożono wnioski kongresowe.

Inny aspekt, na który należy zwrócić uwagę, dotyczy sposobu sformułowania prac kongresowych; świadczy on o nabytej świadomości tego, jak możliwe jest prowadzenie konserwacji zabytków w oparciu o "Ogólne doktryny i zasady" (I część), poprzez ochronę prawną i administracyjną, uważaną za "Logiczną dedukcję z doktryn i zasad" (II część), z jednej strony, oraz "Narzędzia techniczne" (IV, V, VI część), z drugiej strony, z przedsięwzięciami konserwatorskimi mającymi na celu poprawę stanu zabytków (III część).