Venice Charter and the Development of Authenticity

Shirley Cefai

doi:10.35784/odk.6209

Karta Wenecka a rozwój autentyczności

Shirley Cefai

shirley.cefai@um.edu.mt
University of Malta (Malta)

DOI: https://doi.org/10.35784/odk.6209

Abstrakt

Autentyczność była przedmiotem troski przez wiele stuleci. W XIX wieku, podczas interwencji restauratorskich w Notre Dame, było oczywiste, że autentyczność była związana wyłącznie z oryginalnym materiałem zabytku. Dopiero w Karcie Weneckiej z 1964 r. podjęto próbę zdefiniowania autentyczności. Od tego czasu zmieniło się postrzeganie i rozumienie tego, co jest autentyczne. Ta zmiana znaczenia jest częściowo spowodowana zmianami w usankcjonowanych definicjach dokumentów statutowych, które wpłynęły na wartości przypisywane przez społeczeństwo ich dziedzictwu. Chociaż Karta Wenecka wspominała o autentyczności, nie określała atrybutów, które dziedzictwo powinno zachować, aby można je było uznać za autentyczne. Miało się to zmienić, gdy dziedzictwo niematerialne i materialne zostały uznane za kryteria wpisania na Listę Światowego Dziedzictwa (szczególnie dzięki wkładowi japońskiego doświadczenia w zakresie dziedzictwa niematerialnego, gdy Japonia przystąpiła do Konwencji Światowego Dziedzictwa). Gdy dziedzictwo niematerialne i materialne zostało uznane za kryteria wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa, autentyczność zaczęła być postrzegana nie tylko przez pryzmat materialności. Rozumienie autentyczności zostało rozwinięte poprzez dyskusje dotyczące miejsc światowego dziedzictwa, takich jak Abu Simbel, Historyczne Centrum Warszawy i Most Mostarski, które zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa po przeprowadzeniu w nich poważnych interwencji lub prac rekonstrukcyjnych. Artykuł kończy się dyskusją na temat tego, w jaki sposób charakterystyka użytego materiału, w szczególności w przypadku rekonstrukcji, może wpłynąć na autentyczne lub prawdziwe doświadczenie historycznego miejsca.

Słowa kluczowe:

autentyczność, materiał, wyjątkowa uniwersalna wartość, miejsca światowego dziedzictwa

Bibliografia

Carbonara, Giovanni& Pergoli Campanelli, Alessandro. “Dell Restauro del Tempio-Duomo di Pozzuoli” Restauro 35-36. 2010. https://documen.site/download/tempio-cattedrale-a-pozzuoli-10-alessandro-pergoli-campanelli_pdf.
Google Scholar

Denslagen, W. (1994) Architectural Restoration in Western Europe: controversy and continuity Amsterdam: Architectura & Nature Press.
Google Scholar

Denslagen, W. (2009). Romantic Modernism nostalgia in the world of Conservation. Amsterdam: Amsterdam University Press.
Google Scholar

Dezzi Bardeschi, Marco. N/A Tempio Duomo Rione Terra. http://www.marcodezzibardeschi.com/_Progetti/incorso/Tempio_Duomo.html
Google Scholar

Earl, J. (2003). Building Conservation Philosophy. Shaftesbury: Donhead.
Google Scholar

ICOMOS (1964). International Charter for the Conservation and Restoration of Monuments and Sites. (The Venice Charter 1964) https://www.icomos.org/en/participer/179-articles-en-francais/ressources/charters-and-standards/157-thevenice-charter.
Google Scholar

ICOMOS (1994) The Nara Document on Authenticity. https://www.icomos.org/en/charters-and-texts/179-articles-en-francais/ressources/charters-and-standards/386-the-nara-document-on-authenticity-1994.
Google Scholar

ICOMOS, (1931) The Athens Charter for the Restoration of Historic Monuments – 1931. https://www.icomos.org/en/167-the-athens-charter-for-the-restoration-of-historic-monuments.
Google Scholar

ICOMOS, (n/d) Berg, L. The Salvage of the Abu Simbel Temples. https://www.icomos.org/public/monumentum/vol17/vol17_2.pdf.
Google Scholar

Jokilehto, J. (1999). A History of Architectural Conservation. Oxford, England: Butterworth-Heinemann.
Google Scholar

Kiniry L. (2018) Egypt’s exquisite temples that had to be moved. https://www.bbc.com/travel/article/20180409-egypts-exquisite-temples-that-had-to-be-moved.
Google Scholar

Madrid Conference (1904) Sixth International Congress of Architects, https://docslib.org/doc/4463614/recommendations-of-the-madrid-conference-1904-sixth-international-congress-of-architects.
Google Scholar

Mehr, S. (2019) Analysis of 19th and 20th Century Conservation Key Theories in Relation to Contemporary Adaptive Reuse of Heritage Buildings. Heritage. DOI:10.3390/heritage2010061.
Google Scholar

Munoz Vinas, S. (2023) A theory of Cultural Heritage. Beyond the intangible. Oxforshire, UK, Routledge.
Google Scholar

Ruskin, J. 1989, The Seven Lamps of Architeture. Dover Publications.
Google Scholar

Stovel, H (2008) Origins and influence of the Nara document on Authenticity. APT Bulletin 39 (2/3): 9-17. https://www.iccrom.org/sites/default/files/publications/2020-05/convern8_01_hstovel_ing.pdf.
Google Scholar

UNESCO. (n/d). Historic Centre of Warsaw. https://whc.unesco.org/en/list/30/.
Google Scholar

UNESCO. (1980). Operational Guidelines for the implementation of the World Heritage Convention. https://whc.unesco.org/archive/opguide80.pdf.
Google Scholar

UNESCO. (2005). Operational Guidelines for the implementation of the World Heritage Convention. https://whc.unesco.org/archive/opguide05-en.pdf.
Google Scholar

UNESCO. (n/d). Old Bridge Area of the Old City of Mostar. https://whc.unesco.org/en/list/946/.
Google Scholar

UNESCO. Nubian Monuments form Abu Simbel to Philae, https://whc.unesco.org/en/list/88/.
Google Scholar

UNESCO. World Heritage Convention. https://whc.unesco.org/en/convention/.
Google Scholar

UNESCO. Intangible Cultural Heritage. https://www.ichgovernance.com.
Google Scholar

Pobierz