Ogrody islamu na przykładzie założeń ogrodowych Andaluzji
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
Open full text
Numer Tom 11 Nr 2 (2015)
-
Zespół dworsko-parkowy w Romanowie. Historia i obecny stan zachowania
7-14
-
Ogrody lecznicze jako forma wspomagania terapii
15-21
-
Dobór gatunkowy i uprawa roślin we wnętrzach polskich pałaców i dworów w XIX w.
22-32
-
Pojemniki i rośliny kubłowe w historycznych parkach i ogrodach
33-41
-
Ogrody islamu na przykładzie założeń ogrodowych Andaluzji
42-51
-
Natural materiality: water as an active element of the gardens by Denis McClair at Volhynia
52-62
-
Przemiany funkcjonalno-przestrzenne i współczesna rola ogrodu edukacyjnego na przykładzie ogrodu szkolnego w Sobieszynie
63-72
-
Ground fortifications in the development of the park behind the marine school in Darłowo
73-81
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
DOI
Authors
Abstrakt
Kultura południa Hiszpanii oparta została na zdobyczach cywilizacyjnych chrześcijan, wandalów i imperium muzułmańskiego. Stanowi ona przykład współistnienia różnych kultur i wierzeń. Okres jej największego rozwoju datowany jest na czas panowania kalifa Abd ar-Rahmana i jego następcy Hakma II, jednak najsłynniejsze obiekty, będące najlepiej zachowanymi przykładami architektury i sztuki ogrodowej Islamu, powstały w wieku XIV, kiedy to następował powolny upadek emiratu ze stolicą w Grenadzie. Wówczas wzniesione zostały takie zespoły pałacowo – parkowe jak Alhambra i letni pałac Generalife.
Celem artykułu jest zaprezentowanie najważniejszych osiągnięć arabskiej sztuki ogrodowej południa Hiszpanii. Autorka omawia wybrane założenia ogrodowe Andaluzji opisując ich historię, kompozycję i zastosowaną roślinność ze szczególnym podkreśleniem jej symboliki.