Retrospekcja o genezie i trwałości powojennych polichromii kamienic Starego Rynku w Poznaniu

Andrzej Łubowski

Abstrakt

Artykuł prezentuje autorskie doświadczenia twórcze artysty i jednocześnie badacza, związane z wykonaniem dekoracji malarskiej kamienic na Starym Rynku, w Poznaniu. Są to dzieła powstałe w latach:  1986, 1994 oraz 1997.

Pierwsza realizacja była konsekwencją dość niespodziewanego włączenia w dzieło powstawania polichromii kamienic na Starym Rynku, w Poznaniu. Było to, po około 30 latach po powstaniu polichromii na  zrekonstruowanych kamieniczkach, po II Wojnie Światowej. Zaistniała potrzeba odtworzenia dekoracji malarskiej autorstwa Edmunda Łubowskiego, na kamienicy na Starym Rynku 39  oraz sgraffita, autorstwa Józefa Fliegera, na Starym Rynku 99. Sytuacja była konsekwencją tak dalekiej destrukcji, że nie można było poddać tych dzieł dalszym konserwacjom. Z uwagi, iż autorzy jeszcze wtedy żyli, możliwe było konsultowanie przebiegu ich odtworzenia.

W 1994 roku autor otrzymał kolejną propozycję wykonania, według autorskiego projektu, nowej dekoracji malarskiej na kamienicy  na Starym Rynku 66, która została wykonana w technice mokrego fresku. Później, w 2010 r. została przeprowadzona konserwacja tego dzieła, przebieg prac konserwatorskich odbywał się w konsultacji z autorem.

W 1997 zaprojektowano dekorację malarską na kamienicy przy ul. Paderewskiego 3, blisko wnętrza urbanistycznego  Starego Rynku. W oparciu o projekt, wykonano malarską dekorację  w technice silikatowej.

Doświadczenie artysty, wyniesione z tych wymienionych prac, stały się przedmiotem badań jakościowych, które korelują ze sobą upływ czasu i rodzaj  stosowanych technik malarstwa ściennego oraz innych uwarunkowań technicznych z problematyką artystyczną.