O zabytkowej kamieniarce Krakowa

Anna Kulig

Abstrakt

Masywne fragmenty portali, obramień, filarów, które są złożone w lapidariach i magazynach muzealnych nie budzą dziś większego zainteresowania, słabo przemawiają do wyobraźni widzów – ot, głazy odkute, rzeźbione ale niekompletne, rozbite. Czy można to dziedzictwo cenne a trudne w percepcji inaczej ukazać i upamiętnić? Przybliżyć odbiorcy? Warto przywołać tu koncepcje pionierów konserwacji zabytków. Zrealizowane ekspozycje świadczą o postawie szacunku do dziedzictwa i tradycji. Gotyckie detale architektoniczne porzucone w czasach burzenia zabytków w XIX wieku przetrwały gdzie indziej jako „winkrustowane”. Tak stało się w murach Collegium Maius, Pałacu Pusłowskich, Lubomirskich, Pałacu Ciołka, Domu Pod Stańczykiem. Ocalone przed zniszczeniem i zapomnieniem zdobią wciąż – elewacje, wnętrza, galerie ogrodowe. Może idea i przykłady kolekcji lapidarialnych pobudzą do refleksji i zainspirują współczesnych projektantów?