Publikowanie artykułów jest możliwe po podpisaniu zgody na przeniesienie licencji na czasopismo.
Skansen Miejskiej Architektury Drewnianej w Łodzi został utworzony w Parku im. Władysława Reymonta na tyłach Centralnego Muzeum Włókiennictwa na powierzchni ok. 6 000 m2. Do skansenu przeniesiono osiem XIX wiecznych obiektów drewnianych, w tym: cztery domy dla rękodzielników (Łódź, ul. Mazowiecka 47, Kopernika 42, Wólczańska 68, Żeromskiego 68), jeden dom mieszkalny (Łódź ul. Mazowiecka 61), jedna willa letniskowa (Łódź, Scaleniowa 18), drewniany kościół św. Andrzeja Boboli z Łodzi – Nowosolnej – jedyny XIX wieczny przykład łódzkiej drewnianej architektury sakralnej, wpisany do rejestru zabytków oraz dawną poczekalnię przystanku tramwajowego z Rynku Nowego Miasta w Zgierzu.
Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie całokształtu procesu, który umożliwił zachowanie dziedzictwa wczesno przemysłowej architektury drewnianej Łodzi, na którą składają się przede wszystkim drewniane domy rękodzielników. Problematyka realizacji projektu utworzenia Skansenu Miejskiej Architektury Drewnianej w Łodzi została ujęta w sposób całościowy przedstawia zarówno cały proces przygotowań do projektu, jak i szczegóły dotyczące jego realizacji. Artykuł przedstawia również sposób adaptacji translokowanych obiektów do nowych funkcji zawierających bogaty program kulturalno-edukacyjny, które sprawiają, że skansen tętni życiem i przyciąga wiele osób.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Publikowanie artykułów jest możliwe po podpisaniu zgody na przeniesienie licencji na czasopismo.