Publikowanie artykułów jest możliwe po podpisaniu zgody na przeniesienie licencji na czasopismo.
Badanie nasiąkliwości betonu, pomimo że jest oznaczeniem prostym technicznie budzi jednak dyskusje ze względu na poprawność uzyskiwanych wyników. Brak jednoznacznego opisu procedury badania powoduje, że wyniki uzyskiwane w różnych laboratoriach mogą nie być porównywalne. W referacie przedstawiono wyniki badania nasiąkliwości 5 serii betonów wykonanych z trzema różnymi cementami, o trzech różnych stosunkach W/C. Badania prowadzono na kostkach sześciennych o boku 10 i 15 cm, które były długotrwale nasycane i suszone. Z przeprowadzonych badań wynika, że decydujący wpływ na wyniki oznaczeń nasiakliwości wagowej ma wielkość badanej próbki oraz czas suszenia próbek, który znacznie przekracza minimalny czas określony w normie dla prefabrykatów betonowych.
Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie.
Google Scholar
Glinicki M.A. Widmo nasiąkliwości. Budownictwo Technologie Architektura nr 3/2007, s. 50-53.
Google Scholar
Glinicki M.A. Zagadnienia trwałości mostów betonowych w normach europejskich. Międzynarodowa konferencja EKO-MOST 2006, s.115-124.
Google Scholar
Tracz T., Śliwiński J. Wpływ zawartości zaczynu cementowego i wskaźnika w/c na nasiąkliwość betonu. Cement Wapno Beton 3/2012, s.131-137.
Google Scholar
Golda A., Kaszuba S. Nasiąkliwość betonu – wymagania a metody badawcze. Cement Wapno Beton 6/2009, s. 308-313.
Google Scholar
PN-88/B-06250 Beton zwykły.
Google Scholar
PN-EN 13369:2005 Wspólne wymagania dla prefabrykatów z betonu.
Google Scholar
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Publikowanie artykułów jest możliwe po podpisaniu zgody na przeniesienie licencji na czasopismo.