Symbole wizualne nowej tożsamości w miastach dzisiejszej Ukrainy w okresie międzywojennym

Svitlana Linda

svitlanalinda@gmail.com
Katedra Wzornictwa i Podstaw Architektury; Uniwersytet Narodowy “Politechnika Lwowska”; (Ukraina)

Olga Mychajłyszyn

Katedra Architektury i Projektowania Środowiska; Uniwersytet Narodowy Gospodarki Wodnej i Zarządzania Zasobami Naturalnymi; Równe; Ukraina; (Ukraina)

Abstrakt

Zachodniа i wschodniа część dzisiejszej Ukrainy w okresie międzywojennym znalazły się na terenie dwóch państw – Drugiej Rzeczypospolitej i Związku Radzieckiego. Rozwój miast na tych ziemiach w latach 20. і 30. odbywał się więc według różnych wzorców ideologicznych i kulturowych. Zmiany “modeli kulturowych” i wytycznych ideologicznych, jak również odejście od form tradycyjnego społeczeństwa w tym okresie, w obu częściach można postrzegać jako związane, ale semantycznie nieskoordynowane procesy, były bowiem prowadzone w różnych warunkach społeczno-politycznych i pod wpływem różnych kierunków przemian społeczno-kulturowych, które są najbardziej widoczne w planowaniu przestrzennym miast. Podejście do planowania miast dzisiejszej Ukrainy Zachodniej, oparte na syntezie elementów tradycyjnego, historycznie ukszałtowanego środowiska, identyfikowały środowisko miejskie jako integralny europejski element procesu globalizacji i były interpretowane jako alternatywa dla internacjonalizmu socjalistycznego, konsekwentnie realizowanego w Ukrainie Radzieckiej. Proces kształtowania narodowej i zbiorowej tożsamości był wizualizowany przez “mieszanie” oraz modernizację warstw środowiska architektonicznego, integrację lub likwidację obiektów architektonicznych, powstałych w ciągu poprzednich epok, symbolizował zmiany społeczno-kulturowe, był częścią interakcji systemów społecznych i kulturalnych.

Słowa kluczowe:

architektura, tożsamość, Druga Rzeczpospolita, Ukraina Radziecka, Lwów, Kijów, Charków, okres międzywojenny