Publikowanie artykułów jest możliwe po podpisaniu zgody na przeniesienie licencji na czasopismo.
Potrzeby związane ze skróceniem czasu realizacji oraz jakości wykonywanych robót budowlanych determinują wprowadzanie nowych, zróżnicowanych technologii. Przykładem takich działań jest rozwój nawierzchni wykorzystywanych do budowy tymczasowych dróg, realizowanych głównie na potrzeby dostarczania sprzętu oraz materiałów w obszarze placu budowy. Ma to szczególne znaczenie w budownictwie komunikacyjnym, gdzie lokalizacja podyktowana jest szeregiem uwarunkowań lokalnych, przez co często mamy do czynienia z występowaniem niekorzystnych warunków gruntowych. Powszechnie stosowane tradycyjne rozwiązania konstrukcji dróg tymczasowych w postaci nawierzchni gruntowej lub nawierzchni z betonowych płyt drogowych wymaga dobrych warunków gruntowych lub prawidłowego wzmocnienia podłoża, co w konsekwencji może skutkować znaczącym podniesieniem kosztów budowy. Nowoczesne nawierzchnie tymczasowe nie tylko przekazują obciążenie na podłoże. Wykorzystują podłoże gruntowe, jako ośrodek współpracujący w rozkładzie obciążenia eksploatacyjnego, dzięki czemu istnieje możliwość realizacji dróg również na podłożu słabonośnym. Innowacyjnym rozwiązaniem w tym zakresie są przestrzenne stalowe ruszty współpracujące z podłożem gruntowym. W referacie opisane zostały wstępne badania modelowe tego typu konstrukcji nawierzchni.