Evaluating Authenticity in Heritage: A Quantitative Framework

Ayesha Agha Shah; D.P. Chandrasekara; Anila  Naeem

doi:10.35784/odk.7111

Open full text

pdf (English)

Opublikowane: lip 17, 2025

DOI: https://doi.org/10.35784/odk.7111

Numer Nr 23 (2025)

Artykuły

Alternatywne postrzeganie autentyczności
Przypadek Park Hill, Sheffield
Nigel Walter

1-19
Zrozumienie wyzwań związanych z ochroną dziedzictwa na Tajwanie: Tradycyjne chińskie myślenie w klasycznych tekstach
Chih-Wen Lan

21-32
Ocena autentyczności dziedzictwa: Ramy ilościowe
Ayesha Agha Shah, Chandrasekara, Anila Naeem

33-60
Autentyczność między czystą teorią a praktycznym zastosowaniem – bariera językowa
Adrian Crăciunescu

61-82
Na rzecz wspólnego działania: Metody efektywnej współpracy władz publicznych i ekspertów niebędących konserwatorami zabytków w ochronie „nowoczesnych” zabytków w Salonikach
Dimitrios Zygomalas

83-98
Regeneracja miejskich przestrzeni kulturowych
Monisha Jain, Prafulla Parlewar

99-119
Autentyczne czy nie? Refleksje historyka sztuki na temat rekonstrukcji zamków we współczesnej Polsce
Lukasz Mikolaj Sadowski

121-130
Autentyczność w skali S, M, L, XL w Salonikach
Sotiria Alexiadou

131-144
Podstawy teorii konserwacji jako warunek wstępny jej zastosowania
W kwestii empirycznej wiedzy na temat praktyk konserwacyjnych
Vít Jesenský

145-156
Zmiany statusu autentyzmu w analizie wartościowania zabytków
Karolina Zimna-Kawecka

157-177

Archiwum

2025

Nr 23
2025-07-17 10

2024

Nr 22
2024-12-31 7
Nr 21
2024-12-31 7
Nr 20
2024-10-04 7
Nr 19
2024-07-11 8

2023

Nr 18
2023-12-30 9
Nr 17
2023-12-16 10
Nr 16
2023-12-01 7
Nr 15
2023-11-30 9

2022

Nr 14
2022-12-31 8
Nr 13
2022-12-31 10

2021

Nr 12
2021-12-29 11
Nr 11
2021-06-30 13

DOI

https://doi.org/10.35784/odk.7111

Authors

Ayesha Agha Shah

aashah@uob.edu.bh

University of Bahrain, Bahrajn

Chandrasekara

dpcha@uom.lk

University of Moratuwa, Sri Lanka

Anila Naeem

a.naeem.dr@gmail.com

NED University of Engineering and Technology, Karachi Pakistan, Pakistan

Abstrakt

Autentyczność od dawna uważana jest za podstawowe kryterium wartościowania dziedzictwa. Podczas gdy Karta Wenecka stanowi paradygmat dla międzynarodowych polityk konserwatorskich mających na celu ogólną ochronę dziedzictwa, Dokument z Nara rozwija go, podkreślając znaczenie autentyczności w odniesieniu do kwestii kontekstowych. Jednak w obu ramach ocena autentyczności pozostaje kwestią jakościową.

W rzeczywistości obecne praktyki ujawniają, że nie istnieją ilościowe systemy oceny, które mogłyby zapewnić wymierne wskaźniki do oceny poziomu autentyczności dziedzictwa z obiektywizmem kontekstowym. Autor, w ramach badań doktoranckich, opracował ramy określane jako Quantitative Architecture Authenticity Metrix (QAAM) służące do oceny autentyczności budynków należących do dziedzictwa. Metoda łączy metrykę ilościową z kontekstem kulturowym, aby uchwycić zarówno wartości materialne, jak i niematerialne. Niniejszy dokument analizuje możliwość ilościowej oceny autentyczności dziedzictwa poprzez zastosowanie tej struktury. Badanie ocenia zdolność ramy do oceny i ilościowego określenia autentyczności poprzez pilotażowe testowanie wybranych budynków dziedzictwa z różnych kontekstów. Wyniki pokazują skuteczność ram w ilościowej ocenie różnych aspektów autentyczności dziedzictwa. Dostarczają również dowodów na stosowność i ważność ram oceny autentyczności dziedzictwa.

Słowa kluczowe:

autentyczność, obiektywność, miara ilościowa, ocena autentyczności

Bibliografia

References:

Apaydin, V. (Ed.). (2020). Critical Perspectives on Cultural Memory and Heritage. Construction, Transformation and Destruction. UCL Press. https://doi.org/10.14324/111.9781787354845.

Ashworth, G. J. (2011). The heritage: Theories, debates, and politics. Routledge.

Avrami, E., & Mason, R. (2019). Values and heritage conservation: A critical approach. Routledge.

Van Balen, K. (2008). Experimenting with the ‘NARA-grid’, an evaluation scheme based on the Nara Document on Authenticity. APT Bulletin.

Bandarin, F., & Van Oers, R. (2012). The historic urban landscape: Managing heritage in an urban century. Wiley-Blackwell.

Camagni, R., Capello, R., & Caragliu, A. (2020). Measuring heritage: Methods and tools for urban conservation. Journal of Urban Planning and Development, 146(1), 03119001. https://doi.org/10.1061/(ASCE)UP.1943-5444.0000522.

Cohen, E., & Cohen, S. A. (2012). Authentication: Hot and cool. Annals of Tourism Research, 39(3), 1295–1314. https://doi.org/10.1016/j.annals.2012.03.004.

DeSilvey, C. (2017). Curated Decay. Heritage beyond Saving. University of Minnesota Press.

Fredheim, L. H., & Khalaf, M. (2016). The significance of values: Heritage value typologies re-examined. International Journal of Heritage Studies, 22(6), 466–481. https://doi.org/10.1080/13527258.2016.1171247.

González Martínez, A. (2017). Contextual objectivity in heritage conservation: A tool for inclusive narratives. International Journal of Heritage Studies, 23(5), 425–437. https://doi.org/10.1080/13527258.2016.1277772.

Guba, E. G., Lincoln, Y. S. (1994). Competing paradigms in qualitative research, [in:] N. K. Denzin, Y. S. Lincoln (Eds.), The Handbook of Qualitative Research. SAGE.

Heidegger, M. (1927). Being and time (J. Macquarrie & E. Robinson, Trans.). Blackwell.

Huang, B., Liu, L., Lyu, S., & Li, Z. (2024). Evaluation of the protection of historical buildings in universities based on RCM-AHP-FCE. Buildings, 14(7), 2078. https://doi.org/10.3390/buildings14072078.

ICOMOS China. (2015). Principles for the conservation of heritage sites in China. https://openarchive.icomos.org/id/eprint/1650/.

ICOMOS (2013). Values and Authenticity: Charter and Doctrinal Texts.

ICOMOS. (1931). The Athens Charter for the Restoration of Historic Monuments. https://www.icomos.org/en/167-the-athens-charter-for-the-restoration-of-historic-monuments.

ICOMOS. (1964). The Venice Charter: International Charter for the Conservation and Restoration of Monuments and Sites. https://www.icomos.org/charters/venice_e.pdf.

ICOMOS. (1994). The Nara Document on Authenticity. https://www.icomos.org/charters/nara-e.pdf.

ICOMOS. (2011) Guidance on heritage impact assessments for Cultural World Heritage Properties. https://openarchive.icomos.org/id/eprint/266/1/Guidance_on_heritage_impact_assessments.pdf.

ICOMOS Australia. (1999). The Burra Charter: The Australia ICOMOS Charter for Places of Cultural Significance. https://australia.icomos.org/publications/charters/.

Jokilehto, J. (2006). A history of architectural conservation (2nd ed.). Routledge.

Kermani, M. (2020). Heritage conservation in rapidly urbanizing contexts: A South Asian perspective. Journal of Urban Cultural Studies, 7(2), 189–208. https://doi.org/10.1386/jucs_00025_1.

Kuruppu, T., & Wijesuriya, G. (1992). Community participation in heritage conservation: Experiences from South Asia. International Journal of Heritage Studies, 1(1), 45–57.

Labadi, S. (2010). Preserving cultural heritage for social inclusion: The role of the UNESCO World Heritage Convention. International Journal of Heritage Studies, 16(6), 405–422. https://doi.org/10.1080/13527258.2010.505104.

McClelland, A., Jones, S., & Tully, G. (2019). Heritage and community engagement: Collaboration or contestation? Manchester University Press.

Merleau-Ponty, M. (1962). Phenomenology of perception (C. Smith, Trans.). Routledge.

Pye, E. (2001). The history and ethics of conservation. In E. Pye (Ed.), Caring for the past: Issues in conservation for archaeology and museums (pp. 1–18). James & James.

Schultz, J. (1980). Place and identity: Interpretations of locality in heritage contexts. Heritage Press.

Smith, L. (2006). Uses of heritage. Routledge.

Throsby, D. (2012). Heritage economics: A conceptual framework. In G. Licciardi & R. Amirtahmasebi (Eds.), The economics of uniqueness: Investing in historic city cores and cultural heritage assets for sustainable development (pp. 45–74). World Bank.

Tuan, Y. F. (1974). Topophilia: A study of environmental perception, attitudes, and values. Prentice-Hall.

Ulukan, M., & Arslan, H. (2012). Developing a new authenticity rating system on architectural conservation. The Sustainable City, 155, 1235–1244. https://doi.org/10.2495/SC121031.

Winter, T. (2014). Heritage conservation futures in an age of shifting global power. Journal of Social Archaeology 14(3). https://doi.org/10.1177/1469605314532749.

UNESCO (2011). Recommendation on the Historic Urban Landscape. UNESCO.

Shah, A. A., Chandrasekara, D., & Naeem, A. (2025). Ocena autentyczności dziedzictwa: Ramy ilościowe. Ochrona Dziedzictwa Kulturowego, (23), 33–60. https://doi.org/10.35784/odk.7111

Biogram autora

Chandrasekara - University of Moratuwa

Department of Architecture

Senior Lecturer

##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##